Pałac Fermora

Z Kwidzynopedia - encyklopedia e-kwidzyn
(Różnice między wersjami)
Linia 21: Linia 21:
 
Grafika:Pałac Fermora_okna.JPG|
 
Grafika:Pałac Fermora_okna.JPG|
 
Grafika:Pałac Fermora_2012.JPG|Pałac Fermora, widok współczesny od [[Ulica Katedralna w Kwidzynie|ul. Katedralnej]]
 
Grafika:Pałac Fermora_2012.JPG|Pałac Fermora, widok współczesny od [[Ulica Katedralna w Kwidzynie|ul. Katedralnej]]
Grafika:PalacFermora.JPG|Pałac Fermona, widok współczesny od [[Ulica Łąkowa w Kwidzynie|ul.Łąkowej]]
+
Grafika:PalacFermora.JPG|Pałac Fermora, widok współczesny od [[Ulica Łąkowa w Kwidzynie|ul.Łąkowej]]
 
</gallery>
 
</gallery>
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
 +
  
 
==Źródła==
 
==Źródła==

Wersja z 15:01, 9 mar 2012

UNIQ498ec2df6a1affed-googlemap-00000000-QINU

Pałac Fermora na mapie
Pałac Fermora obecnie ZSP nr 2 na przedwojennej pocztówce
Pałac Fermora wg. projektu Davida Gilly (1798-1804)[źródło Europeana

Pałac Fermora mieści się przy ul. Katedralnej 5.

Został zbudowany na terenie średniowiecznego Przedzamcza w latach 1758 – 1762 podczas wojny siedmioletniej dla rosyjskiego gubernatora gen. Wilhelma Fermora. Materiałem budulcowym była cegła z przykatedralnej szkoły łacińskiej. Po I rozbiorze Polski w 1772 roku mieściła się w nim siedziba pruskiej Kamery Domen i Wojska oraz Sąd Nadworny i Krajowy. Od 1773 do 1945 roku funkcjonowała tu Regencja Kwidzyńska. Pałac był wielokrotnie rozbudowywany, w wyniku czego powstał trzykondygnacyjny czworobok w stylu neoklasycystycznym z bogato zdobioną ryzalitową elewacją w części środkowej i tunelem, prowadzącym na dziedziniec wewnętrzny. Ozdobą fasady jest ośmiometrowy, trzyczęściowy stiukowy fryz pochodzący z 1802 roku, którego twórcami mogli być uczniowie artysty Johanna Godfrieda Schadowa ( 1764 - 1850 ) z Berlina. Na nim przedstawione są sceny alegoryczne, nawiązujące do antyku oraz personifikujące urząd Regencji. Część frontowa posiada dwie kondygnacje, skrzydło południowe i północne trzy, a zachodnie cztery. Gmach Regencji w 1945 roku został przez Rosjan splądrowany i wypalony. Przez kilkanaście lat zrujnowany niszczał. Dopiero w latach 1958 – 1959 odbudowano go na potrzeby Technikum Młynarskiego, obecnie największej szkoły ponadgimnazjalnej w powiecie Zespołu Szkół Ponadgimnazjalnych nr 2.

Ozdobny fryz przedstawiony w poniższej galerii zrekonstruował Alfons Łozowski, artysta z Gdańska.














Źródła