Wilkowo
(→Historia) |
|||
| Linia 16: | Linia 16: | ||
Wilkowo już od początków swojego istnienia stanowiło bardzo rozdrobnioną wieś rycerską. Nazwa wsi ewoluowała od pruskiego źródłosłowu "wilkis" - oznaczającego wilka. | Wilkowo już od początków swojego istnienia stanowiło bardzo rozdrobnioną wieś rycerską. Nazwa wsi ewoluowała od pruskiego źródłosłowu "wilkis" - oznaczającego wilka. | ||
| − | W [[1597]] roku na szesnastu łanach było czterech właścicieli: Joachim Kallstein, Walerian Znaniecki, Jan i Joachim Wilkowscy herbu Grzymała.Wieś zwano wtedy nawet Wilkowo - gniazdo rodziny Wilkowskich ([[Krzep | + | W [[1597]] roku na szesnastu łanach było czterech właścicieli: Joachim Kallstein, Walerian Znaniecki, Jan i Joachim Wilkowscy herbu Grzymała.Wieś zwano wtedy nawet Wilkowo - gniazdo rodziny Wilkowskich |
| + | ([[H.Górnowicz, Toponimia Powiśla Gdańskiego/wykaz skrótów#K|Krzep II]]). Po wojnach polsko-szwedzkich w XVII wieku Wilkowo pozostawało w rękach niemieckich. W roku [[1930]] wybudowano drogę bitą, która połączyła Wilkowo z Butowem. Na początku XX wieku, niedaleko dawnego folwarku powstał [[Cmentarz ewangelicki w Wilkowie|cmentarz ewangelicki]]. | ||
W Wilkowie znajdowała się stacja kolejowa - przystanek - czwarty w kolejności od Kwidzyna na trasie nieistniejącej obecnie [[Linia kolejowa Kwidzyn-Kisielice|linii kolejowej Kwidzyn-Kisielice]]. Obecnie zabudowania stacji są najlepiej zachowanymi śladami po dawnej linii, a na budynku zachował się oryginalny napis z nazwą stacji. Niedaleko stacji zachowały się ślady ceglanych przyczółków mostu na rzece [[Gardęga|Gardędze]]. Most miał nitowaną konstrukcję blachownicową i został rozebrany pod koniec lat siedemdziesiątych. | W Wilkowie znajdowała się stacja kolejowa - przystanek - czwarty w kolejności od Kwidzyna na trasie nieistniejącej obecnie [[Linia kolejowa Kwidzyn-Kisielice|linii kolejowej Kwidzyn-Kisielice]]. Obecnie zabudowania stacji są najlepiej zachowanymi śladami po dawnej linii, a na budynku zachował się oryginalny napis z nazwą stacji. Niedaleko stacji zachowały się ślady ceglanych przyczółków mostu na rzece [[Gardęga|Gardędze]]. Most miał nitowaną konstrukcję blachownicową i został rozebrany pod koniec lat siedemdziesiątych. | ||
Wersja z 14:31, 13 sty 2009
|
UNIQ7015168ecf2f3a6-googlemap-00000000-QINU |
| Wilkowo na mapie |
|---|
Wilkowo (niem. Wilkau) - wieś w województwie pomorskim, powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja przy trasie drogi wojewódzkiej nr 523.
Spis treści[ukryj] |
Historia
Wilkowo już od początków swojego istnienia stanowiło bardzo rozdrobnioną wieś rycerską. Nazwa wsi ewoluowała od pruskiego źródłosłowu "wilkis" - oznaczającego wilka.
W 1597 roku na szesnastu łanach było czterech właścicieli: Joachim Kallstein, Walerian Znaniecki, Jan i Joachim Wilkowscy herbu Grzymała.Wieś zwano wtedy nawet Wilkowo - gniazdo rodziny Wilkowskich (Krzep II). Po wojnach polsko-szwedzkich w XVII wieku Wilkowo pozostawało w rękach niemieckich. W roku 1930 wybudowano drogę bitą, która połączyła Wilkowo z Butowem. Na początku XX wieku, niedaleko dawnego folwarku powstał cmentarz ewangelicki.
W Wilkowie znajdowała się stacja kolejowa - przystanek - czwarty w kolejności od Kwidzyna na trasie nieistniejącej obecnie linii kolejowej Kwidzyn-Kisielice. Obecnie zabudowania stacji są najlepiej zachowanymi śladami po dawnej linii, a na budynku zachował się oryginalny napis z nazwą stacji. Niedaleko stacji zachowały się ślady ceglanych przyczółków mostu na rzece Gardędze. Most miał nitowaną konstrukcję blachownicową i został rozebrany pod koniec lat siedemdziesiątych.
Teraźniejszość
Po II wojnie światowej do 1955 roku rozwijała się tu indywidualna gospodarka chłopska. Następnie powstał w Wilkowie, wykorzystując infrastrukturę dawnego folwarku - PGR, który w 1974 roku wszedł w skład Zakładu Rolnego Trumieje (gmina Gardeja).
W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Ciekawostki
W lipcu 2006 roku Wilkowo zasłynęło w mediach z powodu tajemniczych kręgów w zbożu. Zostały tam uformowane, w sposób do dziś niewyjaśniony, koła o średnicy 20 m z idealnie powalonymi w jednym kierunku kłosami. Pośrodku tych kręgów znajdowało sie puste miejsce, gdzie nie było ani jednego źdźbła. Od koła odchodziła sieć drobnych ścieżek o szerokości mniej więcej metra, które to ułożyły się we wzór przypominający krzyż w okręgu. Pole, na którym powstało to zjawisko należy do rodziny Michalczyków spod Łasina (powiat grudziądzki).
Galeria
Budynek stacji kolejowej z zachowanym niemieckim napisem Wilkau. Fot. Lyck.
Przyczółki mostu na rzece Gardędze pomiędzy Wilkowem, a Klecewem. Fot. nowmir.
Tajemnicze kręgi w zbożu w Wilkowie Fot. Łukasz Bartosiak/Dziennik Bałtycki
Zapisy nazewnictwa
- 1289 - Wilcow (UBP)
- 1376 - Wilkow (Kęt)
- 1388 - Willekow (UBP)
- 1438 - Wilco (Kęt)
- 1606 - Wilckau (ZtM)
- 1790 - Wilkau (Srt)
- 1893 - Wilkowo (SG)
- 1945 - Wilkau (R)
- 1951 - Wilkowo (R)
Zobacz też
Wykaz miejscowości powiatu kwidzyńskiego
Źródła
- Kwidzyn. Z dziejów miasta i okolic
- Tajemnicze kręgi w zbożu
- mapy.eksploracja.pl
- Hubert Górnowicz "Toponimia Powiśla Gdańskiego". Gdańsk 1980
|
