Wilkowo
(→Historia) |
|||
| Linia 5: | Linia 5: | ||
== Historia == | == Historia == | ||
| + | [[Grafika:Wilkowo stacja.jpg|thumb|300px|right|Budynek stacji kolejowej z zachowanym niemieckim napisem Wilkau. Fot. Lyck. ]] | ||
[[Grafika:Klecewo wilkowo przyczki mostu na garddze 9062007 396.jpg|thumb|300px|right|Przyczółki mostu na rzece Gardędze pomiędzy Wilkowem, a Klecewem. Fot. nowmir. ]] | [[Grafika:Klecewo wilkowo przyczki mostu na garddze 9062007 396.jpg|thumb|300px|right|Przyczółki mostu na rzece Gardędze pomiędzy Wilkowem, a Klecewem. Fot. nowmir. ]] | ||
| − | Wilkowo już od początków swojego istnienia stanowiło wieś rycerską, bardzo rozdrobnioną. W [[1597]] roku na szesnastu łanach było czterech właścicieli: Joachim Kallstein, Jan i Joachim Wilkowscy | + | Wilkowo już od początków swojego istnienia stanowiło wieś rycerską, bardzo rozdrobnioną. W [[1597]] roku na szesnastu łanach było czterech właścicieli: Joachim Kallstein,Walerian Znaniecki Jan i Joachim Wilkowscy herbu Grzymała. Po wojnach polsko-szwedzkich w XVII wieku Wilkowo pozostawało w rękach niemieckich. W roku [[1930]] wybudowano drogę bitą, która połączyła Wilkowo z Butowem. |
W Wilkowie znajdowała się stacja kolejowa - przystanek - czwarty w kolejności od Kwidzyna na trasie nieistniejącej obecnie [[Linia kolejowa Kwidzyn-Kisielice|linii kolejowej Kwidzyn-Kisielice]]. Obecnie zabudowania stacji są najlepiej zachowanymi śladami po dawnej linii, a na budynku zachował się oryginalny napis z nazwą stacji. Niedaleko stacji zachowały się ślady ceglanych przyczółków mostu na rzece [[Gardęga|Gardędze]]. Most miał nitowaną konstrukcję blachownicową i został rozebrany pod koniec lat siedemdziesiątych. | W Wilkowie znajdowała się stacja kolejowa - przystanek - czwarty w kolejności od Kwidzyna na trasie nieistniejącej obecnie [[Linia kolejowa Kwidzyn-Kisielice|linii kolejowej Kwidzyn-Kisielice]]. Obecnie zabudowania stacji są najlepiej zachowanymi śladami po dawnej linii, a na budynku zachował się oryginalny napis z nazwą stacji. Niedaleko stacji zachowały się ślady ceglanych przyczółków mostu na rzece [[Gardęga|Gardędze]]. Most miał nitowaną konstrukcję blachownicową i został rozebrany pod koniec lat siedemdziesiątych. | ||
Wersja z 09:20, 26 mar 2008
Wilkowo (niem. Wilkau) - wieś w województwie pomorskim, powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja przy trasie drogi wojewódzkiej nr 523.
Spis treści[ukryj] |
Historia
Wilkowo już od początków swojego istnienia stanowiło wieś rycerską, bardzo rozdrobnioną. W 1597 roku na szesnastu łanach było czterech właścicieli: Joachim Kallstein,Walerian Znaniecki Jan i Joachim Wilkowscy herbu Grzymała. Po wojnach polsko-szwedzkich w XVII wieku Wilkowo pozostawało w rękach niemieckich. W roku 1930 wybudowano drogę bitą, która połączyła Wilkowo z Butowem.
W Wilkowie znajdowała się stacja kolejowa - przystanek - czwarty w kolejności od Kwidzyna na trasie nieistniejącej obecnie linii kolejowej Kwidzyn-Kisielice. Obecnie zabudowania stacji są najlepiej zachowanymi śladami po dawnej linii, a na budynku zachował się oryginalny napis z nazwą stacji. Niedaleko stacji zachowały się ślady ceglanych przyczółków mostu na rzece Gardędze. Most miał nitowaną konstrukcję blachownicową i został rozebrany pod koniec lat siedemdziesiątych.
Teraźniejszość
Po II wojnie światowej do 1955 roku rozwijała się tu indywidualna gospodarka chłopska. Następnie powstał w Wilkowie PGR, który w 1974 roku wszedł w skład Zakładu Rolnego Trumieje (gmina Gardeja).
W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Ciekawostki
W lipcu 2006 roku Wilkowo zasłynęło w mediach z powodu tajemniczych kręgów w zbożu. Zostały tam uformowane, w sposób do dziś niewyjaśniony, koła o średnicy 20 m z idealnie powalonymi w jednym kierunku kłosami. Pośrodku tych kręgów znajdowało sie puste miejsce, gdzie nie było ani jednego źdźbła. Od koła odchodziła sieć drobnych ścieżek o szerokości mniej więcej metra, które to ułożyły się we wzór przypominający krzyż w okręgu. Pole, na którym powstało to zjawisko należy do rodziny Michalczyków spod Łasina (powiat grudziądzki).
źródła
|
