Wilkowo
| Linia 31: | Linia 31: | ||
| − | [[Kategoria: | + | [[Kategoria:Gmina Gardeja]] |
| + | {|style="float:center; border: 1px white; border-collapse:collapse; background:white;" border="1" cellspacing="0" cellpadding="5" | ||
| + | | | ||
{{Gmina Gardeja}} | {{Gmina Gardeja}} | ||
| + | |- | ||
| + | |} | ||
Wersja z 22:25, 25 mar 2008
Wilkowo (niem. Wilkau) - wieś w województwie pomorskim, powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja przy trasie drogi wojewódzkiej nr 523.
Spis treści[ukryj] |
Historia
Wilkowo już od początków swojego istnienia stanowiło wieś rycerską, bardzo rozdrobnioną. W 1597 roku na szesnastu łanach było czterech właścicieli: Joachim Kallstein, Jan i Joachim Wilkowscy oraz Walerian Znaniecki. Po wojnach polsko-szwedzkich w XVII wieku Wilkowo pozostawało w rękach niemieckich. W roku 1930 wybudowano drogę bitą, która połączyła Wilkowo z Butowem.
W Wilkowie znajdowała się stacja kolejowa - przystanek - czwarty w kolejności od Kwidzyna na trasie nieistniejącej obecnie linii kolejowej Kwidzyn-Kisielice. Obecnie zabudowania stacji są najlepiej zachowanymi (oryginalnymi) śladami po dawnej linii. Niedaleko stacji zachowały się ślady ceglanych przyczółków mostu na rzece Gardędze. Most miał nitowaną konstrukcję blachownicową i został rozebrany pod koniec lat siedemdziesiątych.
Teraźniejszość
Po II wojnie światowej do 1955 roku rozwijała się tu indywidualna gospodarka chłopska. Następnie powstał w Wilkowie PGR, który w 1974 roku wszedł w skład Zakładu Rolnego Trumieje (gmina Gardeja).
W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Ciekawostki
W lipcu 2006 roku Wilkowo zasłynęło w mediach z powodu tajemniczych kręgów w zbożu. Zostały tam uformowane, w sposób do dziś niewyjaśniony, koła o średnicy 20 m z idealnie powalonymi w jednym kierunku kłosami. Pośrodku tych kręgów znajdowało sie puste miejsce, gdzie nie było ani jednego źdźbła. Od koła odchodziła sieć drobnych ścieżek o szerokości mniej więcej metra, które to ułożyły się we wzór przypominający krzyż w okręgu. Pole, na którym powstało to zjawisko należy do rodziny Michalczyków spod Łasina (powiat grudziądzki).
źródła
|
