Cmentarz parafialny w Czarnem Dolnym

Z Kwidzynopedia - encyklopedia e-kwidzyn
(Różnice między wersjami)
Linia 1: Linia 1:
 +
[[Grafika:Czarne_dolne_cm_par_plan.jpg|thumb|400px|Plan sytuacyjny]]
 +
[[Grafika:Czarne_par_3_neg102489.jpg|thumb|400px|Fot. A Kołecki 1987. Zdjęcie nr 3 wg planu sytuacyjnego]]
 +
[[Grafika:Czarne_par_7_neg102484.jpg|thumb|400px|Fot. A Kołecki 1987. Zdjęcie nr 7 wg planu sytuacyjnego]]
 +
[[Grafika:Czarne_par_8_neg102485.jpg|thumb|400px|Fot. A Kołecki 1987. Zdjęcie nr 8 wg planu sytuacyjnego]]
 +
 +
 
'''Cmentarz parafialny w Czarnem Dolnym''' powstał przypuszczalnie w czasie budowy kościoła, około 1320 roku. Położony we wschodniej części wsi [[Czarne Dolne]], na krawędzi wzniesienia. Obejmował teren wokół kościoła o niemożliwym dziś do ustalenia zasięgu. Zachowany jest układ centralnie usytuowanej budowli sakralnej i terenu otaczającego. Kościół wiejski, wybudowany został z cegły i granitu, wieża i dzwonnica powstały w późniejszym okresie. W pierwszej połowie XVI wieku kościół i cmentarz przeszły w ręce protestantów, w których znajdowały się do roku 1945. Zachowana dokumentacja cmentarza do roku 1938 wskazuje iż funkcjonował on do ostatniego momentu. Przypuszczalnie przeznaczony był jedynie dla niektórych, wybranych pochówków, zaś większość z ewangelików mieszkających na tym terenie w roku 1868 grzebana była na dużym [[Cmentarz ewangelicki w Czarnem Dolnym|cmentarzu]] leśnym, położonym na zachód od wsi. Katolicy w tym czasie należeli do mniejszości (28 osób) i należeli do parafii w Szynwałdzie.  
 
'''Cmentarz parafialny w Czarnem Dolnym''' powstał przypuszczalnie w czasie budowy kościoła, około 1320 roku. Położony we wschodniej części wsi [[Czarne Dolne]], na krawędzi wzniesienia. Obejmował teren wokół kościoła o niemożliwym dziś do ustalenia zasięgu. Zachowany jest układ centralnie usytuowanej budowli sakralnej i terenu otaczającego. Kościół wiejski, wybudowany został z cegły i granitu, wieża i dzwonnica powstały w późniejszym okresie. W pierwszej połowie XVI wieku kościół i cmentarz przeszły w ręce protestantów, w których znajdowały się do roku 1945. Zachowana dokumentacja cmentarza do roku 1938 wskazuje iż funkcjonował on do ostatniego momentu. Przypuszczalnie przeznaczony był jedynie dla niektórych, wybranych pochówków, zaś większość z ewangelików mieszkających na tym terenie w roku 1868 grzebana była na dużym [[Cmentarz ewangelicki w Czarnem Dolnym|cmentarzu]] leśnym, położonym na zachód od wsi. Katolicy w tym czasie należeli do mniejszości (28 osób) i należeli do parafii w Szynwałdzie.  
  

Wersja z 14:18, 16 gru 2008

Plan sytuacyjny
Fot. A Kołecki 1987. Zdjęcie nr 3 wg planu sytuacyjnego
Fot. A Kołecki 1987. Zdjęcie nr 7 wg planu sytuacyjnego
Fot. A Kołecki 1987. Zdjęcie nr 8 wg planu sytuacyjnego


Cmentarz parafialny w Czarnem Dolnym powstał przypuszczalnie w czasie budowy kościoła, około 1320 roku. Położony we wschodniej części wsi Czarne Dolne, na krawędzi wzniesienia. Obejmował teren wokół kościoła o niemożliwym dziś do ustalenia zasięgu. Zachowany jest układ centralnie usytuowanej budowli sakralnej i terenu otaczającego. Kościół wiejski, wybudowany został z cegły i granitu, wieża i dzwonnica powstały w późniejszym okresie. W pierwszej połowie XVI wieku kościół i cmentarz przeszły w ręce protestantów, w których znajdowały się do roku 1945. Zachowana dokumentacja cmentarza do roku 1938 wskazuje iż funkcjonował on do ostatniego momentu. Przypuszczalnie przeznaczony był jedynie dla niektórych, wybranych pochówków, zaś większość z ewangelików mieszkających na tym terenie w roku 1868 grzebana była na dużym cmentarzu leśnym, położonym na zachód od wsi. Katolicy w tym czasie należeli do mniejszości (28 osób) i należeli do parafii w Szynwałdzie.

Po 1945 roku kościół i cmentarz przeszły w ręce katolików a nowa parafia została kanonicznie erygowana w roku 1962. Do lat siedemdziesiątych, kiedy to cmentarz przeszedł gruntowne porządkowanie terenu i przekształcenie w teren z zielenią towarzyszącą okolicy kościoła, cmentarz był systematycznie opróżniany z nagrobków.

Źródła

  • Dokumentacja z lat 1982-1989 na zlecenie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Elblągu