Stary Ratusz w Kwidzynie
Po tym budynku nie ma dziś żadnego śladu. Kikut stojący w pobliżu katedry to pozostałość "nowego" ratusza.
Historia
Był to budynek zbudowany w średniowieczu, w czasach krzyżackich, a odnowiony w latach 1608-1609. Wówczas to przebudowano go trochę nadając mu formę renesansową. Taki ratusz przetrwał do XIX wieku, kiedy to spłonął i w kilka lat później postawiono w tym miejscu nową budowlę w modnym wówczas stylu neogotyku kolońskiego z licowanej czerwonej cegły.
Stary ratusz do XVIII wieku był instytucją wielofunkcyjną. W podziemiach znajdowały się pomieszczenia magazynowe, winiarnia i izba tortur. Do około 1630 roku była tam wzorcowa waga miejska, cztery ławy (stragany) rzeźnicze, a pod schodami „koza” czyli niewielka cela więzienna (więzienie miejskie było w Bramie Malborskiej). Na piętrze sala posiedzeń Rady Miejskiej, archiwum oraz osobna sala obrad Gminy. Na II p. Sąd Miejski i archiwum sądowe.
Przy południowej fasadzie wieża ratuszowa z zegarem, którego konserwacja i naprawy należały do zegarmistrza miejskiego. W końcu XVII wieku otrzymywał on za to rocznie 55 marek, parę butów oraz 4,30 marki na zakup oliwy i świec.
Ze starego ratusza zachowały się do dnia dzisiejszego dwa obiekty. Jednym z nich jest ozdobny drewniany portal z 1612 roku prowadzący niegdyś z sali obrad do archiwum. W niszy nad drzwiami był osadzony portret króla Stefana Batorego, dobroczyńcy, który kupował tu rudę na amunicję. Obraz ten zaginął w pomrokach dziejów. Drugim obiektem jest pozłacany Orzeł Prus Książęcych będący zwieńczeniem iglicy wieży ratusza. Oba artefakty były przechowywane w depozycie Heimatmuseum Westpreussen. Dziś znajdują się w zbiorach Muzeum w Kwidzynie.
Portal z 1612 roku
Iglica - herb Prus Książęcych z charakterystyczną literą "S" (łac.SIGISMUNDUS)
