Tadeusz Tollik
Tadeusz Tollik, brat Janiny – urodził się 12 kwietnia 1897 roku we wsi Janowo, w rodzinie rolników, społeczników. Jego dziad Melchior i ojciec Augustyn przyczynili się do rozwoju gospodarczego wsi i budowy tamtejszego kościoła. Wcześnie osierocony przez rodziców, za namową brata swej macochy porzuca naukę w gimnazjum i zostaje wysłany do swego wuja Czesława Glazy do Wielbrandowa na przyuczenie do prowadzenia gospodarstwa. W 1914 roku wraca do rodzinnego domu, aby rok później, po śmierci macochy przejąć w bardzo kiepskim stanie „ojcowiznę”. Ożenił się z Zofią Weinert, z którą miał troje dzieci: Jeremiego, Eugenię i Eleonorę.
Tadeusz, aktywny społecznie, zaangażował się w organizację i przeprowadzenie plebiscytu w 1920 roku, który miał zadecydować o powrocie gmin położonych po prawej stronie Wisły do Polski. Komisarz plebiscytowy w Kwidzynie Tadeusz Odrowski powierzył Tollikowi przewodnictwo komisji obwodowej na parafię Janowo. Tadeusz miał wówczas 20 lat, co może świadczyć o szczególnym zaufaniu jakim go darzono. Interesował się i uczestniczył w działalności kulturalnej, jak np. w występach estradowych i teatralnych, organizowanych w Białej Karczmie. Jego pokaźna biblioteczka liczyła 3000 woluminów z własnym ekslibrisem. Po ostatecznym przejęciu przez rząd Polski ziem uzyskanych drogą plebiscytu Tadeusz był przez wiele lat był wójtem we wsi Janowo. Za aktywną pracę społeczną, dzięki zabiegom Tadeusza Odrowskiego, 3 maja 1926 roku wraz z ks. I. Niklasem i Augustynem Czyżewskim zostaje odznaczony brązowym krzyżem zasługi.
Tadeusz Tollik zmarł 2 września 1937 roku mając 39 lat. Został pochowany na cmentarzu w Janowie, w miejscu gdzie pół wieku wcześniej spoczął jego dziadek Melchior.
Odnaleziony w 1960 roku pamiętnik Tadeusza Tollika, w 2000 roku wydany drukiem przez Kwidzyńskie Towarzystwo Kulturalne zdeponowany został w Izbie Pamięci, w szkole, w Janowie.
