Tadeusz Odrowski

Z Kwidzynopedia - encyklopedia e-kwidzyn
(Różnice między wersjami)
Linia 1: Linia 1:
[[Grafika:Tablica mhd.jpg|thumb|300px|right|Tablica poświęcona [[Tadeusz Odrowski|Tadeuszowi Odrowskiemu]] na budynku przy [[Ulica Słowiańska w Kwidzynie|ul. Słowiańskiej]]]]
+
[[Grafika:Tablica mhd.jpg|thumb|400px|right|Tablica poświęcona [[Tadeusz Odrowski|Tadeuszowi Odrowskiemu]] na budynku przy [[Ulica Słowiańska w Kwidzynie|ul. Słowiańskiej]]]]
 +
[[Grafika:Resursa Dom Polski Slowianska.jpg|thumb|400px|Polscy działaczy plebiscytowi przed budynkiem [[Resursa|Resursy]]. Lipiec 1920 roku. Szósty od lewej siedzi Tadeusz Odrowski. Zdjęcie pochodzi z książki [[Kwidzyn. Z dziejów miasta i okolic]]]]
 
'''Tadeusz Odrowski''' –  urodził się 13 marca 1891 roku w Chełmnie, syn Jana (ogrodnika) i Anastazji z Rutkowskich. Po ukończeniu gimnazjum w Chełmnie w roku 1910, gdzie należał do tajnego kółka filomatów kształcił się w Akademii Rolniczej w Bonn-Poppelsdorf. Praktykę rolniczą odbywał w Zakrzewku (pow. toruński), Niemczech i Francji, po czym został kierownikiem Stacji Doświadczlnej Pomorskiej Izby Rolniczej w Dużym Bysławiu (pow. tucholski).  
 
'''Tadeusz Odrowski''' –  urodził się 13 marca 1891 roku w Chełmnie, syn Jana (ogrodnika) i Anastazji z Rutkowskich. Po ukończeniu gimnazjum w Chełmnie w roku 1910, gdzie należał do tajnego kółka filomatów kształcił się w Akademii Rolniczej w Bonn-Poppelsdorf. Praktykę rolniczą odbywał w Zakrzewku (pow. toruński), Niemczech i Francji, po czym został kierownikiem Stacji Doświadczlnej Pomorskiej Izby Rolniczej w Dużym Bysławiu (pow. tucholski).  
  

Wersja z 09:21, 4 gru 2008

Tablica poświęcona Tadeuszowi Odrowskiemu na budynku przy ul. Słowiańskiej
Polscy działaczy plebiscytowi przed budynkiem Resursy. Lipiec 1920 roku. Szósty od lewej siedzi Tadeusz Odrowski. Zdjęcie pochodzi z książki Kwidzyn. Z dziejów miasta i okolic

Tadeusz Odrowski – urodził się 13 marca 1891 roku w Chełmnie, syn Jana (ogrodnika) i Anastazji z Rutkowskich. Po ukończeniu gimnazjum w Chełmnie w roku 1910, gdzie należał do tajnego kółka filomatów kształcił się w Akademii Rolniczej w Bonn-Poppelsdorf. Praktykę rolniczą odbywał w Zakrzewku (pow. toruński), Niemczech i Francji, po czym został kierownikiem Stacji Doświadczlnej Pomorskiej Izby Rolniczej w Dużym Bysławiu (pow. tucholski).

Podczas I wojny światowej służył w wojsku niemieckim. Od maja roku 1918 piastował stanowisko kierownika Stacji Hodowli Nasion w Kamionce (pow. kwidzyński). Uczestnik powstania wielkopolskiego, reprezentant Powiśla w Sejmie Dzielnicowym w Poznaniu w roku 1918 i prezes powiatowej Rady Ludowej w Kwidzynie w roku 1919. Jako współorganizator i kierujący tajną Organizacją Wojskową Pomorza od września 1918 roku był jednocześnie od października 1919 roku kierownikiem "Straży Ludowej" w Kwidzynie oraz członkiem drugiego Warmińskiego Komitetu Plebiscytowego i komisarzem plebiscytowym z ramienia rządu polskiego. Po plebiscycie został członkiem mieszanej komisji granicznej. Aktywny mówca wiecowy i organizator towarzystw ludowych i oświatowych. W maju 1920 udał się w imieniu działaczy Powiśla do Warszawy aby przedstawić polskiemu rządowi (odrzucony) projekt zbrojnego powstania na tym terenie przedstawiając je jako jedyne słuszne rozwiązanie wobec braku równouprawnienia i terroru bojówek niemieckich. 16 maja 1920 roku w czasie wielkiej manifestacji ludności polskiej w Kwidzynie, zorganizował samoobronę pochodu przed bojówkami niemieckimi, za co Niemcy wyznaczyli za jego życie nagrodę w wysokości 25 000 marek.

Po plebiscycie Tadeusz Odrowski kontynuował działalność społeczną współtworząc i będąc członkiem Komitetu Centralnego Związku Polaków w Prusach Wschodnich. W latach 1922 - 1928 był kierownikiem Stacji Hodowli Nasion w Trzebskim Polu pod Chełmnem, w latach 1929 - 1939 piastował stanowisko biegłego w dziedzinie rolnictwa i sadownictwa sądów apelacyjnych w Toruniu i Poznaniu. W Chełmnie, w którym mieszkał był radnym miejskim do roku 1939 (od 1931 roku został zastępcą przewodniczącego rady), jednocześnie będąc członkiem Wydziału Powiatowego i od 1929 roku członkiem sejmiku powiatowego w Chełmnie i sejmiku wojewódzkiego w Toruniu. Był działaczem w Związku Obrony Kresów Zachodnich (od roku 1934 Polskim Związku Zachodnim) jako prezes oddziału powiatowego w Chełmnie. Uczestniczył w założeniu Zrzeszenia Rodaków z Warmii, Mazur i Ziemi Malborskiej w roku 1928, był członkiem jej Zarządu Głównego w Bydgoszczy, zaś od marca 1931 roku - prezesem. Często uczestniczył w zjazdach byłych działaczy niepodległościowych na Pomorzu jednocześnie będąc między innymi wiceprezesem Towarzystwa Powstańców i Wojaków w Chełmnie. Od marca 1938 roku został członkiem Rady Okręgowej Obozu Zjednoczenia Narodowego (OZN) na Pomorzu, w listopadzie tego roku kandydował na posła do Sejmu RP. Współpracował w prasą pomorską w której między innymi publikował fragmenty swoich wspomnień.

Wysiedlony z Chełmna po wybuchu wojny, przeprowadził się do Warszawy występując tam pod pseudonimem "pomian". Pracował jako robotnik i ogrodnik, działał w AK. Ranny podczas powstania warszawskego dostał się do niemieckiej niewoli, po czym przebywał w różnych obozach, między innymi w Sołtysowicach koło Wrocławia. Po wojnie został administratorem klucza majątków miejskich w Osobowicach koło Wrocławia do którego przeniósł się w roku 1948. Tam pracował jako prezes Rady Nadzorczej Dolnośląskiego Spółdzielczego Banku Ogrodniczego w latach 1949 - 1950. Od października 1950 roku pracował w Centrali Ogrodniczej. Zmarł 20 września 1957 roku we Wrocławiu.

Odznaczony został Krzyżem Virtuti Militari V kl., Krzyżem Niepodległości z Mieczami i Złotym Krzyżem Zasługi. Jego działalność uczczono w Kwidzynie odsłonięciem pamiątkowej tablicy, zaś w latach 90-tych zmieniono nazwę ulicy M. Fornalskiej na ul. Tadeusza Odrowskiego.