Kurt Rosenfeld

Z Kwidzynopedia - encyklopedia e-kwidzyn
(Różnice między wersjami)
(Nowa strona: Kurt Rosenfeld urodził się 1 lutego 1877 w Kwidzynie (dawn. niem. ''Marienwerder''). Rosenfeld pochodził z żydowskiej rodziny fabrykanckiej. W latach 1896-1899 Rosenfeld studiował...)
 
Linia 2: Linia 2:
  
 
W latach 1896-1899 Rosenfeld studiował prawo i ekonomię na uniwersytetach we Freiburgu (m.in. u Maksa Webera) i Berlinie.
 
W latach 1896-1899 Rosenfeld studiował prawo i ekonomię na uniwersytetach we Freiburgu (m.in. u Maksa Webera) i Berlinie.
 +
 
Podczas studiów, zakończonych uzyskaniem stopnia doktora, wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec, SPD (niem. ''Sozialdemokratische Partei Deutschlands'').
 
Podczas studiów, zakończonych uzyskaniem stopnia doktora, wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec, SPD (niem. ''Sozialdemokratische Partei Deutschlands'').
W roku 1905 rozpoczął pracę jako prawnik w Berlinie. Jako adwokat bronił wielu działaczy oskarżonych w procesach politycznych, m.in. Różę Luksemburg (razem z Paulem Levi), Kurta Eisnera i Georga Ledeboura.  
+
 
 +
W roku 1905 rozpoczął pracę jako prawnik w Berlinie. Jako adwokat bronił wielu działaczy oskarżonych w procesach politycznych, m.in. Różę Luksemburg (razem z Paulem Levi), Kurta Eisnera i Georga Ledeboura.
 +
 
W latach 1910-1920 był radnym miejskim z ramienia SPD.
 
W latach 1910-1920 był radnym miejskim z ramienia SPD.
 +
 
W międzyczasie, jako żołnierz brał udział w I wojnie światowej (1914-1918). W 1917 wraz z innymi przeciwnikami ówczesnej polityki SPD popierającej działania wojenne i pielęgnującej zawieszenie sporów politycznych (niem. ''Burgfriedenpolitik''), założył Niezależną Socjaldemokratyczną Partię Niemiec (niem. ''Unabhängige Sozialdemokratische Partei Deutschlands'', USPD). Po rewolucji, w okresie od listopada 1918 do stycznia 1919 pełnił funkcję ministra sprawiedliwości Prus (razem z Wolfgangiem Heine z SPD), po czym został wybrany do pruskiej konstytuanty krajowej (niem. ''Preußische Verfassunggebende Landesversammlung'').
 
W międzyczasie, jako żołnierz brał udział w I wojnie światowej (1914-1918). W 1917 wraz z innymi przeciwnikami ówczesnej polityki SPD popierającej działania wojenne i pielęgnującej zawieszenie sporów politycznych (niem. ''Burgfriedenpolitik''), założył Niezależną Socjaldemokratyczną Partię Niemiec (niem. ''Unabhängige Sozialdemokratische Partei Deutschlands'', USPD). Po rewolucji, w okresie od listopada 1918 do stycznia 1919 pełnił funkcję ministra sprawiedliwości Prus (razem z Wolfgangiem Heine z SPD), po czym został wybrany do pruskiej konstytuanty krajowej (niem. ''Preußische Verfassunggebende Landesversammlung'').
 +
 
Od 1927 wydawał wraz z Maxem Adlerem, Maxem Seydewitzem i Heinrichem Ströblem pismo "''Klassenkampf. Marxistische Blätter''" - organ prasowy marksistowskiej lewicy w SPD.
 
Od 1927 wydawał wraz z Maxem Adlerem, Maxem Seydewitzem i Heinrichem Ströblem pismo "''Klassenkampf. Marxistische Blätter''" - organ prasowy marksistowskiej lewicy w SPD.
 +
 
W latach 1920-1932 Rosenfeld był posłem do Reichstagu.
 
W latach 1920-1932 Rosenfeld był posłem do Reichstagu.
We wrześniu 1931r., podczas głosowania w Reichstagu, Rosenfeld złamał dyscyplinę partyjną i został wykluczony z szeregów SPD. Rozczarowany bierną postawą SPD wobec nazistów oraz słabym programem gospodarczym, założył wraz z Seydewitzem Socjalistyczną Partię Robotniczą Niemiec (niem. ''Sozialistischen Arbeiterpartei Deutschlands'',SAPD), której był wiceprzewodniczącym do 1933. Początkowo partia przyciągnęła wielu członków SPD, którzy pokładli w nowej formacji duże nadzieje.
+
 
Na początku 1933 Rosenfeld wystąpił z SAPD i wezwał pozostałych członków partii do przyłączenia się do Komunistycznej Partii Niemiec (niem. ''Kommunistische Partei Deutschlands'', KPD).
+
We wrześniu 1931 roku, podczas głosowania w Reichstagu, Rosenfeld złamał dyscyplinę partyjną i został wykluczony z szeregów SPD. Rozczarowany bierną postawą SPD wobec nazistów oraz słabym programem gospodarczym, założył wraz z Seydewitzem Socjalistyczną Partię Robotniczą Niemiec (niem. ''Sozialistischen Arbeiterpartei Deutschlands'',SAPD), której był wiceprzewodniczącym do 1933. Początkowo partia przyciągnęła wielu członków SPD, którzy pokładli w nowej formacji duże nadzieje.
Obok kariery politycznej, Rosenfeld nadal pracował jako prawnik. Współpracował z polityczną organizacją pomocową "''Rote Hilfe''", założoną przez Wilhelma Piecka i Clarę Zetkin i powiązaną z KPD. Dla tej organizacji pracowała również córka Rosenfelda, adwokat Hilde Neumann (1905-1959).  
+
 
Rosenfeld jako obrońca brał udział w głośnych procesach politycznych: 1931r. - w sprawie pisma Weltbühne (niem. ''Weltbühne-Prozeß''), 1932r. - proces Abla o krzywoprzysięstwo (niem. ''Meineidsprozess Abel''), 1933r. - proces Röntgenstraße.
+
Na początku 1933 Rosenfeld wystąpił z SAPD i wezwał pozostałych członków partii do przyłączenia się do Komunistycznej Partii Niemiec (niem. ''Kommunistische Partei Deutschlands'',KPD).
 +
 
 +
Obok kariery politycznej, Rosenfeld nadal pracował jako prawnik. Współpracował z polityczną organizacją pomocową "''Rote Hilfe''", założoną przez Wilhelma Piecka i Clarę Zetkin i powiązaną z KPD. Dla tej organizacji pracowała również córka Rosenfelda, adwokat Hilde Neumann (1905-1959).
 +
 +
Rosenfeld jako obrońca brał udział w głośnych procesach politycznych: 1931 roku - w sprawie pisma Weltbühne (niem. ''Weltbühne-Prozeß''), 1932 roku - proces Abla o krzywoprzysięstwo (niem. ''Meineidsprozess Abel''), 1933 roku - proces Röntgenstraße.
 +
 
 
Po pożarze Reichstagu, uniknął aresztowania wyjeżdżając z Niemiec najpierw do Francji a następnie do USA.
 
Po pożarze Reichstagu, uniknął aresztowania wyjeżdżając z Niemiec najpierw do Francji a następnie do USA.
  
W 1933r. wraz z węgierskim działaczem komunistycznym Sándorem Radó założył w Paryżu międzynarodową, niezależną agencję prasową "''Inpress''".  
+
W 1933 roku wraz z węgierskim działaczem komunistycznym Sándorem Radó założył w Paryżu międzynarodową, niezależną agencję prasową "''Inpress''".  
  
 
Po utracie obywatelstwa niemieckiego, w roku 1934r., przyjął obywatelstwo amerykańskie w 1939r.
 
Po utracie obywatelstwa niemieckiego, w roku 1934r., przyjął obywatelstwo amerykańskie w 1939r.
 
Od roku 1940 wydawał razem z Gerhardem Eislerem pismo "''The German-American''", dla którego teksty pisali m.in. Albert Norden, Karl Obermann, Albert Schreiner i Alfred Kantorowicz. Pismo ukazywało się w nakładzie 5-10 tysięcy egzemplarzy. W artykułach nawoływano do zjednoczenia się niemieckich emigrantów przeciwko narodowym socjalistom. Rosenfeld patronował również wraz z Alfonsem Goldschmidtem (1879-1940) gazecie "''Volksecho''".
 
Od roku 1940 wydawał razem z Gerhardem Eislerem pismo "''The German-American''", dla którego teksty pisali m.in. Albert Norden, Karl Obermann, Albert Schreiner i Alfred Kantorowicz. Pismo ukazywało się w nakładzie 5-10 tysięcy egzemplarzy. W artykułach nawoływano do zjednoczenia się niemieckich emigrantów przeciwko narodowym socjalistom. Rosenfeld patronował również wraz z Alfonsem Goldschmidtem (1879-1940) gazecie "''Volksecho''".
 
Wiosną 1942r. powstała organizacja "''German American Emergency Committee''" (GAEC), której przewodniczącym został Rosenfeld. Celem organizacji była działalność na rzecz obrony amerykańskiej demokracji oraz budowa ruchu antyhitlerowskiego.
 
Wiosną 1942r. powstała organizacja "''German American Emergency Committee''" (GAEC), której przewodniczącym został Rosenfeld. Celem organizacji była działalność na rzecz obrony amerykańskiej demokracji oraz budowa ruchu antyhitlerowskiego.
 +
 
Na emigracji Rosenfeld nadal pracował jako prawnik. Wraz z Otto Nathanem angażował się w uwolnienie Carla von Ossietzky’ego.
 
Na emigracji Rosenfeld nadal pracował jako prawnik. Wraz z Otto Nathanem angażował się w uwolnienie Carla von Ossietzky’ego.
  
 
Kurt Rosenfeld zmarł 25 września 1943 w Nowym Jorku w USA.
 
Kurt Rosenfeld zmarł 25 września 1943 w Nowym Jorku w USA.
  
[[Kategoria:Ludzie]]
+
[[Kategoria:Ludzie|Rosenfeld, Kurt]]

Wersja z 19:19, 15 gru 2009

Kurt Rosenfeld urodził się 1 lutego 1877 w Kwidzynie (dawn. niem. Marienwerder). Rosenfeld pochodził z żydowskiej rodziny fabrykanckiej.

W latach 1896-1899 Rosenfeld studiował prawo i ekonomię na uniwersytetach we Freiburgu (m.in. u Maksa Webera) i Berlinie.

Podczas studiów, zakończonych uzyskaniem stopnia doktora, wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec, SPD (niem. Sozialdemokratische Partei Deutschlands).

W roku 1905 rozpoczął pracę jako prawnik w Berlinie. Jako adwokat bronił wielu działaczy oskarżonych w procesach politycznych, m.in. Różę Luksemburg (razem z Paulem Levi), Kurta Eisnera i Georga Ledeboura.

W latach 1910-1920 był radnym miejskim z ramienia SPD.

W międzyczasie, jako żołnierz brał udział w I wojnie światowej (1914-1918). W 1917 wraz z innymi przeciwnikami ówczesnej polityki SPD popierającej działania wojenne i pielęgnującej zawieszenie sporów politycznych (niem. Burgfriedenpolitik), założył Niezależną Socjaldemokratyczną Partię Niemiec (niem. Unabhängige Sozialdemokratische Partei Deutschlands, USPD). Po rewolucji, w okresie od listopada 1918 do stycznia 1919 pełnił funkcję ministra sprawiedliwości Prus (razem z Wolfgangiem Heine z SPD), po czym został wybrany do pruskiej konstytuanty krajowej (niem. Preußische Verfassunggebende Landesversammlung).

Od 1927 wydawał wraz z Maxem Adlerem, Maxem Seydewitzem i Heinrichem Ströblem pismo "Klassenkampf. Marxistische Blätter" - organ prasowy marksistowskiej lewicy w SPD.

W latach 1920-1932 Rosenfeld był posłem do Reichstagu.

We wrześniu 1931 roku, podczas głosowania w Reichstagu, Rosenfeld złamał dyscyplinę partyjną i został wykluczony z szeregów SPD. Rozczarowany bierną postawą SPD wobec nazistów oraz słabym programem gospodarczym, założył wraz z Seydewitzem Socjalistyczną Partię Robotniczą Niemiec (niem. Sozialistischen Arbeiterpartei Deutschlands,SAPD), której był wiceprzewodniczącym do 1933. Początkowo partia przyciągnęła wielu członków SPD, którzy pokładli w nowej formacji duże nadzieje.

Na początku 1933 Rosenfeld wystąpił z SAPD i wezwał pozostałych członków partii do przyłączenia się do Komunistycznej Partii Niemiec (niem. Kommunistische Partei Deutschlands,KPD).

Obok kariery politycznej, Rosenfeld nadal pracował jako prawnik. Współpracował z polityczną organizacją pomocową "Rote Hilfe", założoną przez Wilhelma Piecka i Clarę Zetkin i powiązaną z KPD. Dla tej organizacji pracowała również córka Rosenfelda, adwokat Hilde Neumann (1905-1959).

Rosenfeld jako obrońca brał udział w głośnych procesach politycznych: 1931 roku - w sprawie pisma Weltbühne (niem. Weltbühne-Prozeß), 1932 roku - proces Abla o krzywoprzysięstwo (niem. Meineidsprozess Abel), 1933 roku - proces Röntgenstraße.

Po pożarze Reichstagu, uniknął aresztowania wyjeżdżając z Niemiec najpierw do Francji a następnie do USA.

W 1933 roku wraz z węgierskim działaczem komunistycznym Sándorem Radó założył w Paryżu międzynarodową, niezależną agencję prasową "Inpress".

Po utracie obywatelstwa niemieckiego, w roku 1934r., przyjął obywatelstwo amerykańskie w 1939r. Od roku 1940 wydawał razem z Gerhardem Eislerem pismo "The German-American", dla którego teksty pisali m.in. Albert Norden, Karl Obermann, Albert Schreiner i Alfred Kantorowicz. Pismo ukazywało się w nakładzie 5-10 tysięcy egzemplarzy. W artykułach nawoływano do zjednoczenia się niemieckich emigrantów przeciwko narodowym socjalistom. Rosenfeld patronował również wraz z Alfonsem Goldschmidtem (1879-1940) gazecie "Volksecho". Wiosną 1942r. powstała organizacja "German American Emergency Committee" (GAEC), której przewodniczącym został Rosenfeld. Celem organizacji była działalność na rzecz obrony amerykańskiej demokracji oraz budowa ruchu antyhitlerowskiego.

Na emigracji Rosenfeld nadal pracował jako prawnik. Wraz z Otto Nathanem angażował się w uwolnienie Carla von Ossietzky’ego.

Kurt Rosenfeld zmarł 25 września 1943 w Nowym Jorku w USA.