Józef Krasnowolski
(Nowa strona: Józef Krasnowolski urodził się 15 września 1879 w Kwidzynie (dawn. niem. ''Marienwerder''). Był jednym z dwóch synów Antoniego Krasnowolskiego (1855-1911), pedagoga, filologa i t...) |
|||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
Józef Krasnowolski urodził się 15 września 1879 w Kwidzynie (dawn. niem. ''Marienwerder''). Był jednym z dwóch synów Antoniego Krasnowolskiego (1855-1911), pedagoga, filologa i tłumacza oraz Augusty von Thumen (zm. w 1935). | Józef Krasnowolski urodził się 15 września 1879 w Kwidzynie (dawn. niem. ''Marienwerder''). Był jednym z dwóch synów Antoniego Krasnowolskiego (1855-1911), pedagoga, filologa i tłumacza oraz Augusty von Thumen (zm. w 1935). | ||
| − | W roku 1896 podjął studia w Warszawie u Wojciecha Gersona. W | + | W roku 1896 podjął studia w Warszawie u Wojciecha Gersona. W 1898 roku przenosi się do Krakowa gdzie zostaje studentem Szkoły Sztuk Pięknych, początkowo do roku 1900 studiuje w pracowni Jacka Malczewskiego a następnie w latach 1900-1901 u Leona Wyczółkowskiego. |
| + | |||
W latach 1901-1902 uzupełnia swe malarskie wykształcenie w Monachium (1901/1902). | W latach 1901-1902 uzupełnia swe malarskie wykształcenie w Monachium (1901/1902). | ||
| − | W | + | W 1902 roku powraca do kraju i żeni się z Salomeą Wiktorią Turbas (1882 – 1957). Ślub odbywa się 5 listopada 1902 roku w krakowskim kościele św. Mikołaja a wesele zgromadza krakowski świat artystyczny z Leonem Wyczółkowskim na czele i przechodzi do rodzinnej legendy. Po ślubie zamieszkuje do 1914r. w chłopskiej chacie w Bieńczycach, udostępnionej przez Franciszka Ptaka. Tutaj przychodzą na świat jego czterej synowie: Franciszek, Kazimierz, Witold i Włodzimierz. |
W tym okresie kształtuje się ostatecznie oblicze artystyczne Józefa a dominującą tematyką jego dzieł staja się: podkrakowskie pejzaże, portrety dziewcząt w krakowskich strojach i dzieci. | W tym okresie kształtuje się ostatecznie oblicze artystyczne Józefa a dominującą tematyką jego dzieł staja się: podkrakowskie pejzaże, portrety dziewcząt w krakowskich strojach i dzieci. | ||
| + | |||
Od 1903 roku zaczyna regularnie uczestniczyć w wystawach krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i warszawskiej Zachęty oraz, mniej regularnie – w Poznaniu, Częstochowie, Lwowie i za granicą (m. in. w Pradze, w Wiedniu, w Monachium, Budapeszcie, Kijowie, Dreźnie). | Od 1903 roku zaczyna regularnie uczestniczyć w wystawach krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i warszawskiej Zachęty oraz, mniej regularnie – w Poznaniu, Częstochowie, Lwowie i za granicą (m. in. w Pradze, w Wiedniu, w Monachium, Budapeszcie, Kijowie, Dreźnie). | ||
| + | |||
Spotyka się z uznaniem krytyków; pochlebne recenzje zamieszczają „Tygodnik Ilustrowany”, „Świat”, „Sfinks”, „Życie i Sztuka” | Spotyka się z uznaniem krytyków; pochlebne recenzje zamieszczają „Tygodnik Ilustrowany”, „Świat”, „Sfinks”, „Życie i Sztuka” | ||
| + | |||
Najcenniejsze prace powstają po krótkim pobycie artysty w Paryżu w 1909r. W tym czasie cieszy się powszechnym uznaniem, eksponując swe dzieła wraz z czołowymi twórcami Młodej Polski. W 1911r. otrzymuje II nagrodę na I wystawie sztuki kościelnej w Krakowie (I nagrody nie przyznano) za „Serce Jezusa” (dziś w kościele w Krzesławicach), nieco później – nagrodę w Wiedniu za akty czterech kąpiących się chłopców. | Najcenniejsze prace powstają po krótkim pobycie artysty w Paryżu w 1909r. W tym czasie cieszy się powszechnym uznaniem, eksponując swe dzieła wraz z czołowymi twórcami Młodej Polski. W 1911r. otrzymuje II nagrodę na I wystawie sztuki kościelnej w Krakowie (I nagrody nie przyznano) za „Serce Jezusa” (dziś w kościele w Krzesławicach), nieco później – nagrodę w Wiedniu za akty czterech kąpiących się chłopców. | ||
| + | |||
Zostaje członkiem kilku organizacji artystycznych: krakowskiego „Zero”, warszawskiego „Odłamu” i wiedeńskiego „Hegebundu”. Jego dzieła trafiają do wydanego w Paryżu albumu sztuki polskiej (1912). Jednocześnie jego sytuacja finansowa jest pogarsza, aby ją poprawić wydaje serię pocztówek. | Zostaje członkiem kilku organizacji artystycznych: krakowskiego „Zero”, warszawskiego „Odłamu” i wiedeńskiego „Hegebundu”. Jego dzieła trafiają do wydanego w Paryżu albumu sztuki polskiej (1912). Jednocześnie jego sytuacja finansowa jest pogarsza, aby ją poprawić wydaje serię pocztówek. | ||
| − | W | + | W 1914 roku przenosi się z rodziną z Bieńczyc do Krakowa. Sukcesy artystyczne przerywa I wojna światowa. Zmniejszony popyt na obrazy zmusza do ulegania gustom klientów; poziom prac obniża się. Po wojnie podejmuje pracę w Polskiej Agencji Telegraficznej. W roku 1925 chwilowo przenosi się z rodziną do Mysłowic, gdzie uczy rysunku w gimnazjum. |
| − | Stan jego zdrowia stale się pogarsza. Wylew w | + | |
| + | Stan jego zdrowia stale się pogarsza. Wylew w 1926 roku jest przyczyną niedowładu palców, rozwija się jaskra, którą częściowo tylko zahamowała operacja przeprowadzona 1934roku. | ||
| + | |||
Ostatni sukces artysty to „Zaszczytne Wyróżnienie” w warszawskiej „Zachęcie” za „Chatę w słońcu” (1931). | Ostatni sukces artysty to „Zaszczytne Wyróżnienie” w warszawskiej „Zachęcie” za „Chatę w słońcu” (1931). | ||
Pod koniec życia staję się człowiekiem nieszczęśliwym, zapomnianym przez przyjaciół, z których wierny pozostał mu jedynie rzeźbiarz Bronisław Pelczarski (1878-1951). | Pod koniec życia staję się człowiekiem nieszczęśliwym, zapomnianym przez przyjaciół, z których wierny pozostał mu jedynie rzeźbiarz Bronisław Pelczarski (1878-1951). | ||
| Linia 23: | Linia 30: | ||
* [http://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef_Krasnowolski Wikipedia] | * [http://pl.wikipedia.org/wiki/J%C3%B3zef_Krasnowolski Wikipedia] | ||
| + | [[Kategoria:Ludzie|Krasnowolski, Józef]] | ||
Wersja z 11:59, 15 gru 2009
Józef Krasnowolski urodził się 15 września 1879 w Kwidzynie (dawn. niem. Marienwerder). Był jednym z dwóch synów Antoniego Krasnowolskiego (1855-1911), pedagoga, filologa i tłumacza oraz Augusty von Thumen (zm. w 1935).
W roku 1896 podjął studia w Warszawie u Wojciecha Gersona. W 1898 roku przenosi się do Krakowa gdzie zostaje studentem Szkoły Sztuk Pięknych, początkowo do roku 1900 studiuje w pracowni Jacka Malczewskiego a następnie w latach 1900-1901 u Leona Wyczółkowskiego.
W latach 1901-1902 uzupełnia swe malarskie wykształcenie w Monachium (1901/1902).
W 1902 roku powraca do kraju i żeni się z Salomeą Wiktorią Turbas (1882 – 1957). Ślub odbywa się 5 listopada 1902 roku w krakowskim kościele św. Mikołaja a wesele zgromadza krakowski świat artystyczny z Leonem Wyczółkowskim na czele i przechodzi do rodzinnej legendy. Po ślubie zamieszkuje do 1914r. w chłopskiej chacie w Bieńczycach, udostępnionej przez Franciszka Ptaka. Tutaj przychodzą na świat jego czterej synowie: Franciszek, Kazimierz, Witold i Włodzimierz.
W tym okresie kształtuje się ostatecznie oblicze artystyczne Józefa a dominującą tematyką jego dzieł staja się: podkrakowskie pejzaże, portrety dziewcząt w krakowskich strojach i dzieci.
Od 1903 roku zaczyna regularnie uczestniczyć w wystawach krakowskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i warszawskiej Zachęty oraz, mniej regularnie – w Poznaniu, Częstochowie, Lwowie i za granicą (m. in. w Pradze, w Wiedniu, w Monachium, Budapeszcie, Kijowie, Dreźnie).
Spotyka się z uznaniem krytyków; pochlebne recenzje zamieszczają „Tygodnik Ilustrowany”, „Świat”, „Sfinks”, „Życie i Sztuka”
Najcenniejsze prace powstają po krótkim pobycie artysty w Paryżu w 1909r. W tym czasie cieszy się powszechnym uznaniem, eksponując swe dzieła wraz z czołowymi twórcami Młodej Polski. W 1911r. otrzymuje II nagrodę na I wystawie sztuki kościelnej w Krakowie (I nagrody nie przyznano) za „Serce Jezusa” (dziś w kościele w Krzesławicach), nieco później – nagrodę w Wiedniu za akty czterech kąpiących się chłopców.
Zostaje członkiem kilku organizacji artystycznych: krakowskiego „Zero”, warszawskiego „Odłamu” i wiedeńskiego „Hegebundu”. Jego dzieła trafiają do wydanego w Paryżu albumu sztuki polskiej (1912). Jednocześnie jego sytuacja finansowa jest pogarsza, aby ją poprawić wydaje serię pocztówek.
W 1914 roku przenosi się z rodziną z Bieńczyc do Krakowa. Sukcesy artystyczne przerywa I wojna światowa. Zmniejszony popyt na obrazy zmusza do ulegania gustom klientów; poziom prac obniża się. Po wojnie podejmuje pracę w Polskiej Agencji Telegraficznej. W roku 1925 chwilowo przenosi się z rodziną do Mysłowic, gdzie uczy rysunku w gimnazjum.
Stan jego zdrowia stale się pogarsza. Wylew w 1926 roku jest przyczyną niedowładu palców, rozwija się jaskra, którą częściowo tylko zahamowała operacja przeprowadzona 1934roku.
Ostatni sukces artysty to „Zaszczytne Wyróżnienie” w warszawskiej „Zachęcie” za „Chatę w słońcu” (1931). Pod koniec życia staję się człowiekiem nieszczęśliwym, zapomnianym przez przyjaciół, z których wierny pozostał mu jedynie rzeźbiarz Bronisław Pelczarski (1878-1951).
W ostatnich latach życia Józefa i Salomeę wspiera finansowo ich syn Kazimierz, wówczas początkujący nauczyciel. Krasnowolski przybity wybuchem wojny umiera 29 listopada 1939r. Zostaje pochowany na Cmentarzu Rakowickim.
