Cmentarz ewangelicki w Baldramie

Z Kwidzynopedia - encyklopedia e-kwidzyn
Plan sytuacyjny
Fot. A Kołecki 1986. Zdjęcie nr 1 wg planu sytuacyjnego
Fot. A Kołecki 1986. Zdjęcie nr 2 wg planu sytuacyjnego
Fot. A Kołecki 1986. Zdjęcie nr 3 wg planu sytuacyjnego
Fot. A Kołecki 1986. Zdjęcie nr 4 wg planu sytuacyjnego
Fot. A Kołecki 1986. Zdjęcie nr 6 wg planu sytuacyjnego


Cmentarz ewangelicki w Baldramie powstał prawdopodobnie na początku XIX wieku jako że najstarszy zachowany nagrobek pochodzi z 1806 roku. Położony na południowym krańcu wsi, po wschodniej stronie drogi w kierunku Kwidzyna na płaskim, nieco obniżonym terenie. Tylko od strony wschodniej oddzielony jest skarpą od wyżej położonych, otaczających go pól. Ciekawostką jest że cmentarz ewangelicki w Baldramie dwukrotnie figuruje w wykazie cmentarzy zamkniętych województwa gdańskiego. Po raz pierwszy w roku 1961 i ponownie został zamknięty decyzją Naczelnika Gminy Kwidzyn 5 października 1978 roku.

Dokumentacja z roku 1986 zawiera opis jedynie dwóch zachowanych nagrobków, niewielkiej steli ze sztucznego kamienia z roku 1882 i podwójnej obudowy grobowej z białego lastrico z 1893 roku. Już w tamtym czasie zwrócono uwagę na bardzo zły stan zachowania ocalałych nagrobków oraz pozostałe na cmentarzu porozbijane fragmenty lastrico i betonu.

Zachowane nagrobki:

  • Fragment steli - Adolf Haag - 1822 - 18.1.1882 i Justine Haag (z domu Pasewerk) - 1830 - 1882
  • Podwójna obudowa grobowa - Willy Romczynski - 21.10.1891 - 17.6.1893 i Paul Romczynski - 5.2.1888 - 6.6.1893

Źródła

  • Dokumentacja z lat 1982-1989 na zlecenie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Elblągu