Alfons Teodor Lemański

Z Kwidzynopedia - encyklopedia e-kwidzyn
(Różnice między wersjami)
 
(Nie pokazano 8 wersji utworzonych przez 3 użytkowników)
Linia 1: Linia 1:
'''Alfons Teodor Lemański''', herbu Bukowczyk urodził się 25 sierpnia 1914 roku w Grudziądzu. Rodzicami byli: Franciszka z Chełkowskich i Teodor pracujący w grudziądzkiej "Unii". W Grudziądzu uczęszczał do szkoły powszechnej i ukończył gimnazjum matematyczno-przyrodnicze. Od 1922 roku należał do harcerstwa. W 1937 roku do wybuchu wojny Lemański pracował w Urzędzie Skarbowym w Pińsku na Polesiu. Pracował tam również społecznie jako komendant hufca harcerskiego.
+
[[Grafika:Zeszyty Kwidzynskie 2.jpg|thumb|300px|A. Lemański na okładce [[Zeszyty Kwidzyńskie|Zeszytu Kwidzyńskiego nr 2]]]]
 +
[[Grafika:A.Lemanski grob.jpg|thumb|300px|Grób A. Lemańskiego na [[Cmentarz komunalny przy ulicy Malborskiej w Kwidzynie|cmentarzu komunalnym]] w Kwidzynie]]
 +
'''Alfons Teodor Lemański''', herbu Bukowczyk, urodził się 25 sierpnia 1914 roku w Grudziądzu. Rodzicami byli: Franciszka z Chełkowskich i Teodor pracujący w grudziądzkiej "Unii". W Grudziądzu uczęszczał do szkoły powszechnej i ukończył gimnazjum matematyczno-przyrodnicze. Od 1922 roku należał do harcerstwa. Od 1937 roku do wybuchu wojny Lemański pracował w Urzędzie Skarbowym w Pińsku na Polesiu. Pracował tam również społecznie jako komendant hufca harcerskiego.
  
 
W październiku 1939 roku został internowany i przebywał w obozie koło Grunwaldu.
 
W październiku 1939 roku został internowany i przebywał w obozie koło Grunwaldu.
Po wojnie w 1945 roku ukończył kurs nauczycielski w Toruniu, po czym objął obowiązki kierownika i nauczyciela szkoły jednoklasowej w Nowym Świecie, następnie w Górznie, a od 1 października obejmuje obowiązki kierownika i nauczyciela szkoły w Rakowcu, koło Kwidzyna. Od 1 października 1949 roku był podinspektorem szkolnym do spraw oświaty i kultury dla dorosłych w Sztumie, gdzie prowadził pionierską działalność repolonizacyjną i walkę z analfabetyzmem.
+
Po wojnie w 1945 roku ukończył kurs nauczycielski w Toruniu, po czym objął obowiązki kierownika i nauczyciela szkoły jednoklasowej w Nowym Świecie, następnie w Górznie, a od 1 października objął obowiązki kierownika i nauczyciela szkoły w Rakowcu koło Kwidzyna. Od 1 października 1949 roku był podinspektorem szkolnym do spraw oświaty i kultury dla dorosłych w Sztumie, gdzie prowadził pionierską działalność repolonizacyjną i walkę z analfabetyzmem.
  
1 maja 1950 roku Ministerstwo Kultury i Sztuki powierzyło Mu stanowisko organizatora i kierownika pierwszego polskiego [[muzeum w Kwidzynie]] z siedzibą w Młodzieżowym Domu Kultury przy ul. Słowiańskiej. Jego staraniem 20 listopada 1950 roku zostało otwarte muzeum w komnatach [[Zamek w Kwidzynie|zamku]]. Początki były bardzo trudne, a w tym czasie były tylko dwa etaty: kierownika muzeum i woźnego.
+
1 maja 1950 roku Ministerstwo Kultury i Sztuki powierzyło mu stanowisko organizatora i kierownika pierwszego polskiego [[muzeum w Kwidzynie]] z siedzibą w Młodzieżowym Domu Kultury przy ul. Słowiańskiej. Jego staraniem 20 listopada 1950 roku zostało otwarte muzeum w komnatach [[Zamek w Kwidzynie|zamku]]. Początki były bardzo trudne, a w tym czasie były tylko dwa etaty: kierownika muzeum i woźnego.
  
Alfons Lemański rozwinął szeroką akcję zbioru zabytków i pamiątek historycznych, którą propagował w prasie nie tylko lokalnej. W 1956 roku otwiera w muzeum dział historyczny poświęcony walce o polskość ziemi kwidzyńskiej i sztumskiej. Cały czas w wolnych chwilach „penetrował” szkoły, biblioteki, magazyny, składnice makulatury, złomowiska, antykwariaty, strychy i plebanie w poszukiwaniu eksponatów muzealnych. Kupił konia z wózkiem, którym docierał do każdej wsi, każdej chałupy.
+
Alfons Lemański rozwinął szeroką akcję zbioru zabytków i pamiątek historycznych, którą propagował w prasie nie tylko lokalnej. W 1956 roku otworzył w muzeum dział historyczny poświęcony walce o polskość ziemi kwidzyńskiej i sztumskiej. Cały czas w wolnych chwilach „penetrował” szkoły, biblioteki, magazyny, składnice makulatury, złomowiska, antykwariaty, strychy i plebanie w poszukiwaniu eksponatów muzealnych. Kupił konia z wózkiem, którym docierał do każdej wsi, każdej chałupy.
  
Popularyzując historię regionu wygłosił ponad 250 audycji w miejscowym radiowęźle. Opublikował prawie 300 artykułów w prasie. W 1970 był współzałożycielem [[Towarzystwo Miłośników Ziemi Kwidzyńkiej|Towarzystwa Miłośników Ziemi Kwidzyńskiej]]. Przyczynił się do wydania monografii, której był też współautorem: [[„Kwidzyn. Z dziejów miasta i okolic”]].
+
Popularyzując historię regionu wygłosił ponad 250 audycji w miejscowym radiowęźle. Opublikował prawie 300 artykułów w prasie. W 1970 był współzałożycielem [[Towarzystwo Miłośników Ziemi Kwidzyńskiej|Towarzystwa Miłośników Ziemi Kwidzyńskiej]]. Przyczynił się do wydania monografii, której był też współautorem: "[[Kwidzyn. Z dziejów miasta i okolic]]".
  
31 grudnia 1975 roku przeszedł na emeryturę nie zaprzestając jednak działalności społecznej i publicystycznej. Zapewne wielu mieszkańców Kwidzyna pamięta pana Lemańskiego – wysoki, szczupły, siwy pan, powoli przemierzający ulice ukochanego Kwidzyna. Zatrzymywał się i rozmawiał, miał wielu znajomych. Wiadomo było, że rozmowa z panem Alfonsem, była to zawsze rozmowa długa, a i tak nie wszystko zostało powiedziane ...
+
31 grudnia 1975 roku przeszedł na emeryturę nie zaprzestając jednak działalności społecznej i publicystycznej. Zapewne wielu mieszkańców Kwidzyna pamięta pana Lemańskiego – wysoki, szczupły, siwy pan, powoli przemierzający ulice ukochanego Kwidzyna. Zatrzymywał się i rozmawiał, miał wielu znajomych. Wiadomo było, że rozmowa z panem Alfonsem to zawsze rozmowa długa, w której i tak nie wszystko zostało powiedziane ...
Zmarł 7 stycznia 1997 roku i został pochowany na [[Cmentarz komunalny w Kwidzynie|cmentarzu komunalnym w Kwidzynie]].
+
Zmarł 7 stycznia 1997 roku i został pochowany na [[Cmentarz komunalny przy ulicy Malborskiej w Kwidzynie|cmentarzu komunalnym]] w Kwidzynie.
  
 
==Źródła==
 
==Źródła==
  
(Skrót artykułu [[Henryk Michalik|Henryka Michalika]] w: [[„Zeszyty Kwidzyńskie” Nr 2]])
+
* Skrót artykułu [[Henryk Michalik|Henryka Michalika]] w: [[Zeszyty Kwidzyńskie Nr 2 - Spacery Po Historii Ziemi Kwidzyńskiej|Zeszyty Kwidzyńskie Nr 2]]
  
 
[[Kategoria:Ludzie|Lemański, Alfons Teodor]]
 
[[Kategoria:Ludzie|Lemański, Alfons Teodor]]

Aktualna wersja na dzień 22:10, 15 sty 2009

A. Lemański na okładce Zeszytu Kwidzyńskiego nr 2
Grób A. Lemańskiego na cmentarzu komunalnym w Kwidzynie

Alfons Teodor Lemański, herbu Bukowczyk, urodził się 25 sierpnia 1914 roku w Grudziądzu. Rodzicami byli: Franciszka z Chełkowskich i Teodor pracujący w grudziądzkiej "Unii". W Grudziądzu uczęszczał do szkoły powszechnej i ukończył gimnazjum matematyczno-przyrodnicze. Od 1922 roku należał do harcerstwa. Od 1937 roku do wybuchu wojny Lemański pracował w Urzędzie Skarbowym w Pińsku na Polesiu. Pracował tam również społecznie jako komendant hufca harcerskiego.

W październiku 1939 roku został internowany i przebywał w obozie koło Grunwaldu. Po wojnie w 1945 roku ukończył kurs nauczycielski w Toruniu, po czym objął obowiązki kierownika i nauczyciela szkoły jednoklasowej w Nowym Świecie, następnie w Górznie, a od 1 października objął obowiązki kierownika i nauczyciela szkoły w Rakowcu koło Kwidzyna. Od 1 października 1949 roku był podinspektorem szkolnym do spraw oświaty i kultury dla dorosłych w Sztumie, gdzie prowadził pionierską działalność repolonizacyjną i walkę z analfabetyzmem.

1 maja 1950 roku Ministerstwo Kultury i Sztuki powierzyło mu stanowisko organizatora i kierownika pierwszego polskiego muzeum w Kwidzynie z siedzibą w Młodzieżowym Domu Kultury przy ul. Słowiańskiej. Jego staraniem 20 listopada 1950 roku zostało otwarte muzeum w komnatach zamku. Początki były bardzo trudne, a w tym czasie były tylko dwa etaty: kierownika muzeum i woźnego.

Alfons Lemański rozwinął szeroką akcję zbioru zabytków i pamiątek historycznych, którą propagował w prasie nie tylko lokalnej. W 1956 roku otworzył w muzeum dział historyczny poświęcony walce o polskość ziemi kwidzyńskiej i sztumskiej. Cały czas w wolnych chwilach „penetrował” szkoły, biblioteki, magazyny, składnice makulatury, złomowiska, antykwariaty, strychy i plebanie w poszukiwaniu eksponatów muzealnych. Kupił konia z wózkiem, którym docierał do każdej wsi, każdej chałupy.

Popularyzując historię regionu wygłosił ponad 250 audycji w miejscowym radiowęźle. Opublikował prawie 300 artykułów w prasie. W 1970 był współzałożycielem Towarzystwa Miłośników Ziemi Kwidzyńskiej. Przyczynił się do wydania monografii, której był też współautorem: "Kwidzyn. Z dziejów miasta i okolic".

31 grudnia 1975 roku przeszedł na emeryturę nie zaprzestając jednak działalności społecznej i publicystycznej. Zapewne wielu mieszkańców Kwidzyna pamięta pana Lemańskiego – wysoki, szczupły, siwy pan, powoli przemierzający ulice ukochanego Kwidzyna. Zatrzymywał się i rozmawiał, miał wielu znajomych. Wiadomo było, że rozmowa z panem Alfonsem to zawsze rozmowa długa, w której i tak nie wszystko zostało powiedziane ... Zmarł 7 stycznia 1997 roku i został pochowany na cmentarzu komunalnym w Kwidzynie.

Źródła