Wilkowo
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| + | [[Grafika:Wilkowo_mapa.jpg|thumb|350px|right|Wilkowo na mapie niemieckiej z 1919 roku. Messtischblatt 2380 Niederzehren.]] | ||
| + | |||
'''Wilkowo''' (niem. ''Wilkau'') - wieś w województwie pomorskim, [[powiat kwidzyński|powiecie kwidzyńskim]], w [[Gmina Gardeja|gminie Gardeja]] przy trasie drogi wojewódzkiej nr 523. | '''Wilkowo''' (niem. ''Wilkau'') - wieś w województwie pomorskim, [[powiat kwidzyński|powiecie kwidzyńskim]], w [[Gmina Gardeja|gminie Gardeja]] przy trasie drogi wojewódzkiej nr 523. | ||
Wersja z 20:34, 25 mar 2008
Wilkowo (niem. Wilkau) - wieś w województwie pomorskim, powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja przy trasie drogi wojewódzkiej nr 523.
Spis treści[ukryj] |
Historia
Wilkowo już od początków swojego istnienia stanowiło wieś rycerską, bardzo rozdrobnioną. W 1597 roku na szesnastu łanach było czterech właścicieli: Joachim Kallstein, Jan i Joachim Wilkowscy oraz Walerian Znaniecki. Po wojnach polsko-szwedzkich w XVII wieku Wilkowo pozostawało w rękach niemieckich. W roku 1930 wybudowano drogę bitą, która połączyła Wilkowo z Butowem. W Wilkowie znajdowała się stacja kolejowa - przystanek - czwarty w kolejności od Kwidzyna na trasie nieistniejącej obecnie linii kolejowej Kwidzyn-Kisielice. Obecnie zabudowania stacji są najlepiej zachowanymi (oryginalnymi) śladami po dawnej linii. Niedaleko stacji zachowały się ślady ceglanych przyczółków mostu na rzece Gardędze.Most miał nitowaną konstrukcję blachownicową i został rozebrany pod koniec lat siedemdziesiątych.
Teraźniejszość
Po drugiej wojnie światowej do 1955 roku rozwijała się tu indywidualna gospodarka chłopska. Następnie powstał w Wilkowie PGR, który w 1974 roku wszedł w skład Zakładu Rolnego Trumieje (gmina Gardeja). W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Ciekawostki
W lipcu 2006 roku Wilkowo zasłynęło w mediach z powodu tajemniczych kręgów w zbożu. Zostały tam uformowane, w sposób do dziś niewyjaśniony, koła o średnicy 20 m z idealnie powalonymi w jednym kierunku kłosami. Pośrodku tych kręgów znajdowało sie puste miejsce, gdzie nie było jednego źdźbła. Od koła odchodziła sieć drobnych ścieżek o szerokości mniej więcej metra, które to ułożyły się we wzór przypominający krzyż w okręgu. Pole, na którym powstało to zjawisko należy do rodziny Michalczyków spod Łasina (powiat grudziądzki).
