Wilkowo
(New page: '''Wilkowo''' (niem. ''Wilkau'') - wieś w województwie pomorskim, powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja przy trasie drogi wojewódzkiej nr 523....) |
|||
| Linia 11: | Linia 11: | ||
Po drugiej wojnie światowej do 1955 roku rozwijała się tu indywidualna gospodarka chłopska. | Po drugiej wojnie światowej do 1955 roku rozwijała się tu indywidualna gospodarka chłopska. | ||
Następnie powstał w Wilkowie PGR, który w 1974 roku wszedł w skład Zakładu Rolnego Trumieje (gmina Gardeja). | Następnie powstał w Wilkowie PGR, który w 1974 roku wszedł w skład Zakładu Rolnego Trumieje (gmina Gardeja). | ||
| + | W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego. | ||
== Ciekawostki == | == Ciekawostki == | ||
Wersja z 19:29, 25 mar 2008
Wilkowo (niem. Wilkau) - wieś w województwie pomorskim, powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja przy trasie drogi wojewódzkiej nr 523.
Spis treści[ukryj] |
Historia
Wilkowo już od początków swojego istnienia stanowiło wieś rycerską, bardzo rozdrobnioną. W 1597 roku na szesnastu łanach było czterech właścicieli: Joachim Kallstein, Jan i Joachim Wilkowscy oraz Walerian Znaniecki. Po wojnach polsko-szwedzkich w XVII wieku Wilkowo pozostawało w rękach niemieckich. W roku 1930 wybudowano drogę bitą, która połączyła Wilkowo z Butowem. W Wilkowie znajdowała się stacja kolejowa - przystanek - czwarty w kolejności od Kwidzyna na trasie nieistniejącej obecnie linii kolejowej Kwidzyn-Kisielice.
Teraźniejszość
Po drugiej wojnie światowej do 1955 roku rozwijała się tu indywidualna gospodarka chłopska. Następnie powstał w Wilkowie PGR, który w 1974 roku wszedł w skład Zakładu Rolnego Trumieje (gmina Gardeja). W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Ciekawostki
W lipcu 2006 roku Wilkowo zasłynęło w mediach z powodu tajemniczych kręgów w zbożu. Zostały tam uformowane, w sposób do dziś niewyjaśniony, koła o średnicy 20 m z idealnie powalonymi w jednym kierunku kłosami. Pośrodku tych kręgów znajdowało sie puste miejsce, gdzie nie było jednego źdźbła. Od koła odchodziła sieć drobnych ścieżek o szerokości mniej więcej metra, które to ułożyły się we wzór przypominający krzyż w okręgu. Pole, na którym powstało to zjawisko należy do rodziny Michalczyków spod Łasina (powiat grudziądzki). (Piotr! Wstaw tutaj koniecznie to zdjęcie http://img.naszemiasto.pl/grafika2/nowy/e6/40_629658_1_d_1712.jpg)
