Wilkowo
Linia 6: | Linia 6: | ||
== Historia == | == Historia == | ||
[[Grafika:Klecewo wilkowo przyczki mostu na garddze 9062007 396.jpg|thumb|250px|right|Przyczółki mostu na rzece Gardędze pomiędzy Wilkowem, a Klecewem. Fot. nowmir. ]] | [[Grafika:Klecewo wilkowo przyczki mostu na garddze 9062007 396.jpg|thumb|250px|right|Przyczółki mostu na rzece Gardędze pomiędzy Wilkowem, a Klecewem. Fot. nowmir. ]] | ||
+ | |||
Wilkowo już od początków swojego istnienia stanowiło wieś rycerską, bardzo rozdrobnioną. W [[1597]] roku na szesnastu łanach było czterech właścicieli: Joachim Kallstein, Jan i Joachim Wilkowscy oraz Walerian Znaniecki. Po wojnach polsko-szwedzkich w XVII wieku Wilkowo pozostawało w rękach niemieckich. W roku [[1930]] wybudowano drogę bitą, która połączyła Wilkowo z Butowem. | Wilkowo już od początków swojego istnienia stanowiło wieś rycerską, bardzo rozdrobnioną. W [[1597]] roku na szesnastu łanach było czterech właścicieli: Joachim Kallstein, Jan i Joachim Wilkowscy oraz Walerian Znaniecki. Po wojnach polsko-szwedzkich w XVII wieku Wilkowo pozostawało w rękach niemieckich. W roku [[1930]] wybudowano drogę bitą, która połączyła Wilkowo z Butowem. | ||
− | W Wilkowie znajdowała się stacja kolejowa - przystanek - czwarty w kolejności od Kwidzyna na trasie nieistniejącej obecnie [[Linia kolejowa Kwidzyn-Kisielice|linii kolejowej Kwidzyn-Kisielice]]. Obecnie zabudowania stacji są najlepiej zachowanymi (oryginalnymi) śladami po dawnej linii. Niedaleko stacji zachowały się ślady ceglanych przyczółków mostu na rzece [[Gardęga|Gardędze]].Most miał nitowaną konstrukcję blachownicową i został rozebrany pod koniec lat siedemdziesiątych. | + | |
+ | W Wilkowie znajdowała się stacja kolejowa - przystanek - czwarty w kolejności od Kwidzyna na trasie nieistniejącej obecnie [[Linia kolejowa Kwidzyn-Kisielice|linii kolejowej Kwidzyn-Kisielice]]. Obecnie zabudowania stacji są najlepiej zachowanymi (oryginalnymi) śladami po dawnej linii. Niedaleko stacji zachowały się ślady ceglanych przyczółków mostu na rzece [[Gardęga|Gardędze]]. Most miał nitowaną konstrukcję blachownicową i został rozebrany pod koniec lat siedemdziesiątych. | ||
== Teraźniejszość == | == Teraźniejszość == | ||
− | Po | + | Po II wojnie światowej do [[1955]] roku rozwijała się tu indywidualna gospodarka chłopska. |
Następnie powstał w Wilkowie PGR, który w 1974 roku wszedł w skład Zakładu Rolnego [[Trumieje]] ([[gmina Gardeja]]). | Następnie powstał w Wilkowie PGR, który w 1974 roku wszedł w skład Zakładu Rolnego [[Trumieje]] ([[gmina Gardeja]]). | ||
+ | |||
W latach [[1975]]-[[1998]] miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego. | W latach [[1975]]-[[1998]] miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego. | ||
Wersja z 21:35, 25 mar 2008
Wilkowo (niem. Wilkau) - wieś w województwie pomorskim, powiecie kwidzyńskim, w gminie Gardeja przy trasie drogi wojewódzkiej nr 523.
Spis treści[ukryj] |
Historia
Wilkowo już od początków swojego istnienia stanowiło wieś rycerską, bardzo rozdrobnioną. W 1597 roku na szesnastu łanach było czterech właścicieli: Joachim Kallstein, Jan i Joachim Wilkowscy oraz Walerian Znaniecki. Po wojnach polsko-szwedzkich w XVII wieku Wilkowo pozostawało w rękach niemieckich. W roku 1930 wybudowano drogę bitą, która połączyła Wilkowo z Butowem.
W Wilkowie znajdowała się stacja kolejowa - przystanek - czwarty w kolejności od Kwidzyna na trasie nieistniejącej obecnie linii kolejowej Kwidzyn-Kisielice. Obecnie zabudowania stacji są najlepiej zachowanymi (oryginalnymi) śladami po dawnej linii. Niedaleko stacji zachowały się ślady ceglanych przyczółków mostu na rzece Gardędze. Most miał nitowaną konstrukcję blachownicową i został rozebrany pod koniec lat siedemdziesiątych.
Teraźniejszość
Po II wojnie światowej do 1955 roku rozwijała się tu indywidualna gospodarka chłopska. Następnie powstał w Wilkowie PGR, który w 1974 roku wszedł w skład Zakładu Rolnego Trumieje (gmina Gardeja).
W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa elbląskiego.
Ciekawostki
W lipcu 2006 roku Wilkowo zasłynęło w mediach z powodu tajemniczych kręgów w zbożu. Zostały tam uformowane, w sposób do dziś niewyjaśniony, koła o średnicy 20 m z idealnie powalonymi w jednym kierunku kłosami. Pośrodku tych kręgów znajdowało sie puste miejsce, gdzie nie było ani jednego źdźbła. Od koła odchodziła sieć drobnych ścieżek o szerokości mniej więcej metra, które to ułożyły się we wzór przypominający krzyż w okręgu. Pole, na którym powstało to zjawisko należy do rodziny Michalczyków spod Łasina (powiat grudziądzki).