Piotr Baranowski
Piotr Paweł Baranowski urodził się 2 stycznia 1805 roku w miejscowości Brąswałd na Warmii. Pochodził z rodziny, której szlachectwo nadane zostało przez króla Augusta II. Odbywszy nauki w Reszlu i Braniewie, wstąpił do seminarium duchownego i wyświęcony został na kapłana 30 czerwca 1833 roku. Początkowo był przybocznym kapelanem biskupa Andrzeja Stanisława von Hatten, następnie (1833-1834) wikariuszem w Kończewicach pod Tczewem, potem (1834-1838) w Biskupcu Reszelskim na Warmii, a od roku 1838 był proboszczem parafii tychnowskiej i straszewskiej, oraz gminy katolickiej w Kwidzynie, dla której jego staraniem został wybudowany kościół katolicki. Pomimo zakazu władz uczył dzieci religii w języku polskim, a także pisania i czytania po polsku. Bez wątpienia ks. Baranowski wywarł niebagatelny wpływ na rozwój duchowy swego ucznia, późniejszego błogosławionego Władysława Demskiego. Wygłaszał również polskie kazania. W Tychnowach założył bibliotekę i czytelnię polską, utworzył szpital dla ubogich, starych i chorych oraz powołał do życia Towarzystwo Wstrzemięźliwości. Praca duszpasterska i społeczna księdza Baranowskiego była szczególnie dotkliwa dla władz pruskich. Za swoją działalność był wielokrotnie szykanowany i karany. W 1876 roku został zaproszony przez papieża Piusa IX do Rzymu. Spotkał tam kardynała Mieczysława Ledóchowskiego, który był pod wrażeniem płynnej i czystej mowy w języku polskim naszego kapłana. W pięćdziesiątą rocznicę powołania do kapłaństwa 3 lipca 1883 roku odbyła się w Tychnowach uroczystość, która zgromadziła tłum wiernych i duchownych, a jubilat poświęcił wybudowaną za własne pieniądze kapliczkę Matki Boskiej. W dowód uznania zasług księdza Baranowskiego, Ojciec święty Leon XIII udzielił odpustu zupełnego wszystkim tym, którzy 18 września 1883r. (dzień wyznaczony przez biskupa) w kościele tychnowskim przystąpili do spowiedzi i komunii świętej. Tego dnia tysiące ludzi odwiedziło Tychnowy, a posługę duchowną przez cały dzień spełniało do dwudziestu księży.
W Tychnowach ks. Baranowski spędził 63 lata. Żaden inny ksiądz katolicki na Żuławach i Powiślu po 1525 roku nie pracował dłużej w jednej parafii.
Zmarł 26 grudnia 1901 roku, w wieku 96 lat, i pochowany został na cmentarzu parafialnym w Tychnowach. Jeszcze w latach 80-tych ubiegłego wieku posiadał własny nagrobek w formie steli z czarnego marmuru, dziś dzieli nagrobek z innym tutejszym obrońcą polskości, z proboszczem Erykiem Grossem.
Źródła
- Tygodnik Ilustrowany Nr 78 - Warszawa, 28 czerwca 1884r.
- Portret - drzeworyt sztorcowy - autor: Aleksander Regulski wg rys. Józefa Buchbindera
- Parafia Kończewice w świetle XIX - i XX - wiecznych protokołów wizytacyjnych - Studia Elbląskie t.X - ks. Wojciech Zawadzki - 2009r.
